مجله تکنولوژی

امروزه در بازار تلویزیون‌ها، پس از موج تصاویر سه‌بعدی، موج دیگری به نام تلویزیون‌های هوشمند (Smart TV) ایجاد شده که بیان‌‌کننده دسترسی به اینترنت، محتوای دیجیتال و پخش فیلم و صدا از روی شبکه است. هر چیز جدیدی ابتدا گران است و تلویزیون‌های هوشمند نیز از همین قاعده پیروی می‌کنند. حال باید دید، هوشمندی این تلویزیون‌ها به چه معناست و قرار است چه چیز جدیدی جایگزین تلویزیون‌های بی‌عقل فعلی ما در اتاق نشیمن شوند.

ما چه می‌خواهیم؟

 

 

تا قبل از این، همه سازندگان در پی این بودند که تلویزیون خود را بیشتر از قبل شبیه کامپیوتر کرده و انواع امکانات، قابلیت‌ها و انتخاب‌ها را در اختیار کاربر قرار دهند. اما در نهایت معلوم شد، مردم این چیز‌ها را نمی‌خواهند! ما به یک وسیله ساده نیاز داریم، نه چیزی که چند ثانیه و شاید چند دقیقه طول بکشد تا بوت شود، سپس پروفایل مناسب انتخاب شده و پس از نمایش انواع پیغام‌ها، به سراغ منوهای مختلف برویم تا برنامه موردنظر خود را بیابیم. یکی از دلایل استقبال کم از سیستم‌های سینمای خانگی پیچیده نیز همین است.

بیشتر مردم می‌خواهند تلویزیون را روشن کرده و کانال‌ها را تغییر بدهند تا برنامه مورد علاقه خود را پیدا کنند. یک مسئله دیگر نیز در اینجا وجود دارد و آن، عدم امکان یافتن برنامه مورد علاقه است. اگر کسی نتواند برنامه مورد علاقه خود را بیابد، کمتر از تلویزیون استفاده خواهدکرد و به احتمال آن را در اینترنت خواهدیافت. پس کم‌کم تلویزیون را کنار گذاشته و نوت‌بوک خود را جایگزین آن می‌کند (اگر هم خیلی حوصله داشته‌باشد، نوت‌بوک را به تلویزیون وصل کرده و برنامه مورد علاقه خود را می‌بیند).

فلسفه هوشمندی

 

 

تمام فلسفه هوشمندی در این است که شما را بیشتر پای تلویزیون بنشاند. در حقیقت، تلویزیون‌های هوشمند سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به یکدیگر پیوند دهند. از آنجا که مدت زمان زیادی است این اتفاق رخ نداده، سازندگان مختلف، راه‌حل‌ها و سخت‌افزارهای مختلفی را برای برآورده کردن این نیاز معرفی کرده‌اند که در قالب یک دستگاه متصل به تلویزیون، نمایان شده‌است. شرکت‌های سازنده وسایل ذخیره‌سازی مانند Western Digital و Seagate و... اولین کسانی بودند که وارد این ماجرا شده و دستگاه‌هایی برای پخش انواع فایل‌های چند‌رسانه‌ای و با قابلیت وصل شدن به اینترنت عرضه کردند.

تلویزیون هوشمند چیست؟

 

 

سازندگان به این نتیجه رسیده‌اند، کاربران دیگر نمی‌خواهند به صورت یک‌طرفه برنامه‌های تلویزیونی را تماشا کنند. علاوه بر تماشای برنامه‌های تلویزیون، فیلم‌ها و فایل‌های صوتی را که از دوستان یا اینترنت گرفته‌ایم روی یک حافظه فلش ریخته و به تلویزیون یا دستگاه متصل به تلویزیون می‌زنیم و تماشا می‌کنیم.

چیزهای دیگری هم هستند که ما را از جلوی تلویزیون دور می‌کنند. یک جست‌وجوی ساده در اینترنت یا صحبت با دوستان در اینترنت باعث می‌شود، از جلوی تلویزیون کنار برفته و به سراغ کامپیوتر، تلفن‌همراه یا تبلت بروید.

حالا در تلویزیون‌های هوشمند سعی شده، تمامی این موارد گردآوری و در قالب مجموعه‌ای هوشمند به کاربر ارائه شود. این مسئله یک چیز ساده و پیش‌پا افتاده نیست زیرا غول‌های بزرگی همچون اینتل و گوگل با جدیت هرچه تمام‌تر به دنبال آن هستند و می‌خواهند بخشی از این بازار بکر را از آن خود کنند.

تلویزیون هوشمند این قابلیت را به شما می‌دهد تا دیگر به اتصال انواع و اقسام دستگاه‌های پخش‌کننده به تلویزیون نیاز نداشته‌باشید و بتوانید تمامی فایل‌های چندرسانه‌ای خود را حتی به صورت بی‌سیم مشاهده کنید. همچنین از طریق تلویزیون هوشمند می‌توانید به اینترنت وصل شوید، ایمیل‌ها را چک کنید، با دوستانتان صحبت کنید، به سایت‌های شبکه‌های اجتماعی بروید و فایل‌های چند‌رسانه‌ای را از روی اینترنت ببینید. قضیه آنقدر جدی است که سازندگان بزرگ تلویزیون از جمله پاناسونیک، سامسونگ و LG محصولاتی از این قبیل را تولید کرده‌اند.

در مجموع، سرویس‌هایی که می‌توان در یک تلویزیون هوشمند یافت کرد، عبارتند از: دریافت کانال‌های تلویزیونی از طریق آنتن یا شبکه‌های کابلی،

Video on Demand ،EPG، تبلیغات تعاملی، شخصی‌سازی قابلیت‌ها و امکانات، رأی دادن به برنامه‌ها، بازی، شبکه‌های اجتماعی و نرم‌افزارهای چند‌رسانه‌ای مختلف که می‌توانند به اینترنت متصل باشند یا خود به تنهایی فعالیت کنند.

البته برای استفاده از این امکانات به خرید تلویزیون مخصوص آن نیاز ندارید. برخی از دستگاه‌های پخش چند‌رسانه‌ای مانند Boxee Box هستند که بسیاری از این امکانات را در یک دستگاه جمع‌وجور در اختیار شما قرار می‌دهند و می‌توان با اتصال آن به تلویزیون، تمامی امکانات ذکرشده را به دست آورد .

بازیگران مهم

 

 

همان‌گونه که دیدیم، تلویزیون هوشمند مجموعه‌ای از سخت‌افزار و نرم‌افزار است که باید در کنار هم کار کنند تا نتیجه نهایی حاصل شود. در بخش نرم‌افزاری، به‌طور معمول از سیستم‌عامل‌هایی بر پایه Unix (مانند نسخه‌های مختلف Linux یا اندروید) یا دیگر سیستم‌عامل‌های اپن‌سورس استفاده می‌شود. فهرست زیر بخشی از نرم‌افزارها و رابط‌های کاربری تولیدشده توسط سازندگان مختلف را نشان می‌دهد:

Blobbox: نرم‌افزار تولیدشده توسط Telesustem که بیشتر برای Set top boxها تولید می‌شود.

Google TV: پلتفرم ساخته‌شده توسط گوگل بر پایه اندروید و نسخه لینوکسی مرورگر Chrome که توسط اینتل، سونی و لاجیتک پشتیبانی می‌شود.

Samsung Smart TV: همان‌طور که از نامش پیداست، در تلویزیون‌های سامسونگ به‌کار می‌رود.

MeeGo: نسخه‌ای از سیستم‌عامل اپن‌سورس MeeGo که برای تلویزیون‌های هوشمند بهینه شده‌است.

Mediaroom: محصول مایکروسافت

LG Smart TV: محصول LG برای تلویزیون‌های هوشمند همین شرکت

Viera Cast: رابط به‌کار رفته در تلویزیون‌های پاناسونیک

Vudu: محصول شرکت Wal-Mart

XBMC Media Center: یک رابط اپن‌سورس که توسط مؤسسه‌ای به همین نام پشتیبانی می‌شود.

Yahoo! Connected TV: محصول Yahoo! که قبلاً با نام Yahoo! GoTV شناخته شده‌بود.

همه جا اینتل

 

 

تلویزیون‌های هوشمند مجهز به Google TV دارای پردازنده‌های ساخت اینتل هستند. این پردازنده‌ها در حقیقت، یک نوع SoC هستند که بر پایه پردازنده‌های Atom ساخته شده و جدیدترین مدل آن CE4100 نام دارد .